Przez ostatnie lata gry przyzwyczaiły nas do tego, że siadając do nich spodziewamy się fajerwerków, akcji i mocnej fabuły. Potem spotykamy się, by ponarzekać na liniowość akcji, pikselizację fajerwerków, mało oryginalna fabułę oraz ogólnie na to, że gra okazała się zbyt prosta “dla nas, starych wyjadaczy”. Jak się okazuje, można i o nowych grach porozmawiać w ciut innej tonacji. W tonacji cierpienia wyrażanego tęsknotą za szkliwem zdartym z zębów od zgrzytania nimi. I nie, nie chodzi o “Demon Souls”. Uwaga, wyrażamy się.
Więcej »