Antoniusz zagryzł nerwowo wargi. ‘Jeszcze jeden zakręt’ – pomyślał – ‘potem prosta i meta. Dam radę. Wygram ten wyścig!’ Ściągnął lejce zmuszając konie do skrętu w lewo. Za mocno. Rozległ się nieprzyjemny trzask i koło nadwyrężone w zderzeniu z innym rydwanem rozpadło się na drobne kawałki. Jego kwadryga chwilę szorowała po piasku areny by podzielić los koła. Puścił lejce i odturlał się na bok wnosząc w myślach modły to wszystkich możliwych bogów żeby ścigający go Gajusz jechał po innym torze…

Więcej »