Ace Of Spades – Recenzja

Oczywiście, że gra zawiera dużo Minecrafta. Oczywiście, że można tutaj kopać i budować. Tak, proszę pana, można też strzelać. Haczyk chwycił?

Nie, nie musicie znać Minecrafta, bo poza zbliżonym wyglądem chodzi tu zupełnie o co innego. O ile w pierwowzorze budowaliśmy, zbieraliśmy potrzebne materiały i dalej budowaliśmy, tak tutaj głównie strzelamy. I trochę budujemy. No i kopiemy, wszak wszyscy wojacy przeiwjający się nam na ekranie mają w plecakach łopatę – tak na wszelki wypadek. Do czytania poniższego tekstu zaleca się włączenie na osobnej zakładce podkładu muzycznego.

 

 

Mimo że na starcie gra przywitała mnie nieumiejętnym zastosowaniem polskiej czcionki i wstawiła mi urocze krzaczki w miejsce naszych rodzimych znaków, po chwili szperania ruszyłem do boju. Prócz standardowego trybu Team Deathmatch gra posiada kilka wariacji tematu znoszenia potrzebnych rzeczy do bazy z drugiego końca mapy, czy będzie to teczka z dokumentami na temat naszych nocnych schadzek czy może diamenty, które wcześniej wykopiemy. Widać tutaj chaotyczność, która rzadko kiedy przestaje nas atakować podczas obcowania z grą. O ile dokumenty znajdują się w bazie przeciwnika i wiadomo gdzie ich szukać, tak kopanie diamentów sprawia już kłopoty, bo nijak szukać jakichkolwiek wskazówek odnośnie miejsca ich ukrycia Kopiemy zatem na czuja szukając cennego kruszcu.

 

 

Miłośnicy rozwałki wszystkich i wszystkiego, uzewnętrznią swoją złość w drużynowym deathmatchu lub demolce, gdzie głównym celem jest zniszczenie bazy przeciwnika, czy też w moich ulubionych trybach multi-hill! oraz zombie. Tak, dobrze przeczytaliście. Zgodnie z obowiązującą modą również tutaj znalazło się paru zgniłych nieumarłych. Jak to wygląda tym razem? Rozgrywka toczy się między dwoma drużynami – zombie i ocalałych, a cel jest prosty. Dla tych pierwszych to zjedzenie każdego, kto nie przejawia objawów przekroczenia terminu ważności, a dla tych drugich to przeżycie i przechytrzenie tych pierwszych. Choć spędziłem w tym trybie zdecydowanie najwięcej czasu, nie widziałem, żeby komuś udało się przetrwać do końca, zwłaszcza że każdy nadjedzony gracz zamienia się w zombie powiększając tym samym ich drużynę i w końcowym etapie rundy, naprzeciw jednego ocalałego zostaje zazwyczaj piętnastu zombie. Chyba w tym trybie najbardziej przydatna jest łopata i możliwość stawiania fortyfikacji, choć rzadko kiedy ma to sens. Dzieje się tam dużo i bardzo szybko, a chwila nieuwagi zaprocentuje rozszarpaniem. Na dłuższą mete nie pomaga także zakopanie się pod wzgórzami, bo w fazie końcowej lokalizację naszą zdradza pojawiające się serduszko na mapie. Niestety nie przewidziano trybu hardcore czy innej wariacji grania bez podpowiedzi, stąd odnosiłem wrażenie, że jakakolwiek ucieczka nie jest możliwa.

 

 

Multi-hill! to tryb w którym na mapie losowo wyznaczane jest miejsce, które musimy zdobyć, a następnie utrzymać przez określony czas, aż do wysycenia z niego maksymalnej liczby punktów. I tak do końca rundy trwającej zazwyczaj 20 minut. Dobre rozwiązanie, bo przy tak dużych mapach jakie oferuje gra, rozgrywka zagęszcza się w jednym punkcie, co nie ma miejsca w przypadku TDM, ani w żadnyn innym trybie. Nieodłącznie kojarzy mi się z trybem conquest znanym z Battlefielda, chociaż tutaj dostępny jest w danym momencie tylko jeden wrażliwy punkt. No i w przeciwieństwie do Battlefielda w Ace of Spades można zniszczyć dosłownie wszystko.

 

 

Mapy jakie zostały oddane nam do dyspozycji mają spore rozmiary i są dość zróżnicowane, by skutecznie wyelminować uczucie znużenia. I tak dziurawić będziemy klocków świat w takich miejscach jak Londyn, zarośnięte ruiny Majów, posępna posiadłość czy nawet na księżycu. Wszystkie lokacje wyglądają jak najlepsze wyczyny zapaleńców Minecrafta,ale mimo że gra aż się prosi o możliwość budowania całych światów, nie tylko bunkrów i murków, zabrakło tutaj jakiegokolwiek edytora. Podczas rozgrywki budowanie czegokolwiek większego jest w dużej mierze bez sensu, bo szybko, stanowczo za szybko, postawione przez nas elementy ulegają zniszczeniu. Możliwe, że wygląda to inaczej grając ze znajomymi lub bardziej zgraną drużyną, ale jak to bywa, nigdy na taką nie trafiłem, a raczej na osoby stawiające na rozwałkę, co nie wróżyło budowaniu nic dobrego. Wielka szkoda i duży minus za brak udostępnionego edytora. Aż strach pomyśleć co do gry dodałoby zgrane community.

 

 

W grze nie ma też żadnych unlocków, ani killstreaków. Wszystko co mieć można, mamy dostępne od samego początku, zatem miłośnicy nabijania levelów wszelkiej maści nie mają tutaj czego szukać. Wszystkie z czterech dostępnych klas startują zatem z całym możliwym ekwipunkiem, nie zostawiając nam za bardzo wyboru z czego chcemy strzelać. Dostępnych broni jest po prostu za mało. W grze nie ma także tradycyjnego, cudownego uzdrawiania się i by poprawić sobie zdrowie czy uzupełnić amunicję, musimy skoczyć w miejsce zrzutu paczek z medykamentami czy dodatkowymi nabojami. O ile ktoś nie będzie przy nich pierwszy. Coś na kształt skrzynek w Wormsach.

 

 

Klasy postaci dostępne są cztery i mimo że widać więcej slotów ekwipunku, mają po jednej broni i ewentualnie do dwóch rodzajów dostępnych gadżetów jak miny, granaty czy dynamit. To wszystko, mimo że mało, wystarcza w zupełności, przynajmniej przez pierwsze parę godzin, choć jak to bywa, apetyt rośnie w miarę jedzenia i po kilkunastu partiach ostrzeliwania delikwentów z mini guna, chciałoby się jednak podstawowemu żołnierzowi dać coś innego do ręki. Być może na to trzeba jeszcze poczekać, do jakiegoś patcha, ale w takim razie po co było udostępniać tak niewiele na samym początku.

 

 

Nie da się nie zauważyć braku jakiegoś rozróżnienia parametrów klocków, które rozkopujemy. Samo kopanie i przebijanie się przez wzgórza czy ściany zamków przebiega o wiele szybciej niż w Minecrafcie, ale wszystkie elementy otoczenia zdają się mieć taką samą wytrzymałość i wszystkie tak samo łatwo rozłupać, niezależnie czy będzie to blok piasku czy wnętrze góry, że już nie wspomnę o elementach budynków. Dodatkowo razi brak silnika odpowiadającego za fizykę i prócz zasady, że klocki nie będą same wisieć w powietrzu, nie ma właściwie innych zasad. Nawet po wodzie biega się tak samo jak po zarośniętej łące.

 

 

Gra nie ma co szukać miejsca koło tuzów gatunku i wydawanych co roku tasiemców pokroju Call Of Duty czy Battlefielda, ale jest całkiem miłą odskocznią od codziennej dawki rozwałki w standardowym stylu. Przez brak rozbudowy podstawowych elementów jak choćby mała liczba dostępnego ekwipunku czy karygodny brak edytora, zabrakło jednak czegoś co na dłuższy czas przyciągnie do monitora. Mogło być super, jest tylko w miarę fajnie. O ile nie chcesz stawiać klocków, a z nich budynków czy innych konstrukcji, bo tutaj nie ma na to czasu i jest bez sensu, a wolisz ciąć, rąbać i wysadzać możesz sprawdzić tę produkcję. Jeśli jednak nie widziałeś nic fajnego w Minecrafcie, ani jego oprawie, sugeruję najpierw sprawdzić prekusora Ace Of Spades – Build And Shoot. 

 

PLUSY:

MINUSY:

Ocena: 6 / 10